Aan het begin van dit nieuwe jaar blik ik graag vooruit: wat gaan we allemaal doen dit komende jaar? Persoonlijk, maar natuurlijk ook als gemeente Voorst. We leven in tijden van verandering. Hoe vind je houvast in deze tijd waarin niets meer vanzelfsprekend lijkt?
Je kunt kijken naar de wetten van de natuur. Eén ervan is dat veranderingen volgens een vast patroon verlopen en tijd nodig hebben. Een rups eet zich klem, komt in een crisis en transformeert na zijn verblijf in de cocon tot een vlinder. Die metafoor kun je loslaten op de tijd waarin we leven en op je eigen leven. Om onzekerheid te kunnen verdragen, is het belangrijk dat je weet dat niet-weten onderdeel is van die transformatie.
2025, het jaar waarin we stilstaan bij 80 jaar vrijheid.
Stilstaan, vanuit de houding van niet-weten. Hoe moet dat zijn geweest, voor de mensen die toen in onze gemeente Voorst woonden en werkten toen het oorlog was meer dan 80 jaar geleden? Niemand wist hoe het zou verlopen en wanneer de oorlog zou eindigen.
Een Amerikaanse journalist, Laurence Gonzales, schreef het boek: ‘Deep survival: who lives, who dies, and why?’ Overleven, wie overleeft, wie niet en waarom? Zijn vader was piloot en overleefde in de Tweede Wereldoorlog als enige van de bemanning een noodlanding op Duits grondgebied. Dat maakte Gonzales nieuwsgierig: waarom overleeft de één wel en de ander niet als de omstandigheden vergelijkbaar zijn? Zijn belangrijkste inzicht: als je in een kritieke situatie geen idee meer hebt welke kant je op moet, is je enige optie de situatie aanvaarden en accepteren dat je het even niet meer weet. Je moet bij wijze van spreken je oude landkaarten weggooien en je afvragen: wat is mijn nieuwe werkelijkheid? Zonder het vernieuwen van je landkaart zijn je overlevingskansen gering. Het verleden is geweest, de toekomst is onbekend, in het hier en nu is alles te vinden wat je nodig hebt.
Dankzij de inzet van heel veel vrijwilligers in de dorpen belooft het in onze gemeente Voorst een prachtig en bijzonder herdenkingsjaar te worden met een geweldig educatieprogramma op de scholen. Immers, de jeugd heeft de toekomst, de #Toekomststoel.nl heeft in onze gemeente Voorst in ieder geval een vaste plek in de raadszaal!
Over jeugd gesproken, afgelopen jaar kreeg ik een brief van een jongedame die ik graag met jullie deel, omdat de inhoud uit mijn hart is gegrepen. Haar naam noem ik hier niet, want het was een persoonlijke brief.
Ze schreef mij:
Mijn naam is ….., ik ben 11 jaar en ik woon in Teuge. Drie jaar geleden ben ik vanuit Apeldoorn in Voorst komen wonen en wat is het hier mooi! Zo zou ik het voor altijd willen zien. Als kinderburgemeester zou ik graag meedenken om dit zo te houden. Ook wil ik dat Voorst een veilige gemeente blijft, zowel in het verkeer als op school. Dat je veilig kunt oversteken, wandelen of hardlopen. En dat je ook zonder pesten op school of sport kunt zijn. Zelf zou ik ook graag willen leren over hoe het gaat in een gemeente. Hoe besluiten genomen worden, luisteren naar de gesprekken en meepraten als het over kinderonderwerpen gaat of speeltuinen te ontwerpen.
Daarnaast lijkt het me ook leuk om mee te gaan met de burgemeester, bijvoorbeeld om winkels te openen, toespraken te houden of plekken in de gemeente te bezoeken. Het doel van een kinderburgemeester is om kinderen vertrouwen te geven in volwassenen en kinderen het gevoel te geven dat zij ook belangrijk zijn en kunnen vertellen wat kinderen belangrijk vinden.
Dat wil de gemeente Voorst toch ook?
A.s. donderdag ga ik samen met haar op bezoek bij de kinderburgemeester in Apeldoorn. Wie weet, horen we nog vaker van haar!
Ik wens u allemaal een vitaal en vredig 2025, met gezondheid en geluk!
Burgemeester Paula Jorritsma-Verkade